Najstarsze wydmy, utworzone w procesach eolicznych po ustąpieniu lodowca, znajdują się na południe od jeziora Łebsko. Współcześnie są one całkowicie utrwalone, pokryte lasem, a częciowo nawet zagospodarowane i uprawiane, a przez to nie dostrzegane na codzień.

Zjawiskiem unikatowym na skalę europejską są natomiast znacznie młodsze wydmy ciągnące sie wzdłuż mierzei. Wśród nich najbardziej znane jest pasmo aktywnych, wędrujących piasków, zwane Białymi Górami, położone miedzy jeziorem Łebsko a morzem. Białe Góry znajdują sie w centralnej cześci Mierzei Lebskiej. Zajmują one obszar blisko 500 ha Nie ulega wątpliwości, że to właśnie ruchome piaski wydm są nieformalnym  symbolem Parku wyróżniając go spośród innych parków narodowych. Tworzą jedyny w swoim rodzaju, urzekający dzikością i rozmaitością form, krajobraz quasi-pustynny. Jest on widoczny nawet z kosmosu, a na Ziemi podziwiany z wielu miejsc, w tym z Rowokołu - najwiekszego wyniesienia morenowego - lub z wydmy Łąckiej.

Na zachód od nich usytuowane są Sowie Góry - cześciowo utrwalone wydmy w okolicy Czołpina. Na najwyższej z nich, całkowicie ustabilizowanej znajduje sie latarnia morska. Na wschód od Sowich Gór znajduje sie pojedyncza, bardzo aktywna, rozległa wydma Czołpinska, która wydzieliła się z dawnego pasma wydm. Obecnie prowadzi przez nią szlak turystyczny.